[

نشانه ايمان حقيقى‌

]

وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ تَعَالى‌ إذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً شَرَحَ صَدْرَهُ لِلْإسْلامِ، فَإِذَا أَعْطَاهُ ذَلِكَ أَنْطَقَ لِسَانَهُ بِالْحَقَّ، وَ عَقَدَ قَلْبَهُ عَلَيْهِ فَعَمِلَ بِهِ، فَإذا جَمَعَ اللَّهُ تَعَالى‌ لَهُ ذَلِكَ تَمَّ لَهُ إِسْلَامُهُ، وَ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ إِنْ مَاتَ عزَّ و جلَّ- عَلَى ذلِكَ الْحَالِ مِنَ الْمُسْلِمِينَ حَقّاً، وَ إِذَا لَمْ يُرِدِ اللَّهُ تَعَالى‌ بِعَبْدٍ خَيْراً وَ كَّلَهُ إلى‌ نَفْسِهِ فَكَانَ صَدْرُهُ ضَيّقاً حَرَجاً، فَإِنْ جَرَى عَلَى لِسَانِهِ حَقٌّ لَمْ يُعقَدْ قَلْبُهُ عَلَيْهِ، وَ إذَا لَمْ يُعْقَدْ قَلْبُهُ عَلَيْهِ لَمْ يُعْطِهِ اللَّهُ الْعَمَلَ بِهِ، فَإذَا اجْتَمَعَ ذَلِكَ عَلَيْهِ حَتّى يَمُوتَ وَ هُوَ عَلَى تِلْكَ الْحَالِ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ مِنَ الْمُنَافِقِينَ، وَ صَارَ مَا جَرَى عَلى لِسَانِهِ مِنَ الْحَقِّ الَّذِى لَمْ يُعْطِهِ اللَّهُ أنْ يُعْقَدَ قَلْبُهُ عَلَيْهِ وَ لَمْ يُعْطِهِ الْعَمَلَ بِهِ حُجَّةً عَلَيْهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اسْألُوُهُ أنْ يَشْرَحَ صُدُورَكُمْ لِلْإسْلامِ، وَ أَنْ يَجْعَلَ أَلْسِنَتَكُمْ تَنْطِقُ بِالحَقِّ حَتّى يَتَوَفَّاكُمْ وَ أنْتُمْ عَلَى ذَلِكَ، وَ أنْ يَجْعَلَ مُنْقَلَبَكُمْ مُنْقَلَبَ الصَّالِحِينَ قَبْلَكُمْ، وَ لاحَوْلَ وَ لاقُوَّةَ إلَّابِاللَّهِ، وَ الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ.

و بدانيد كه خداى تعالى هر گاه، خير بنده را خواهد به سبب سعادتى كه اكتساب نموده، سينه او را از براى اسلام، وسيع مى‌سازد، و چون اين معنى را به او عطا كرد، زبانش به حق، گويا مى‌شود و دلش را به حق مى‌بندد و به حق، عمل مى‌كند. و هر گاه اين معانى را براى او جمع كرد، اسلام او را تمام و كامل مى‌سازد. و اگر بر اين حال بميرد، نزد خداى- عزَّ و جلَّ- از مسلمينِ حقيقى خواهد بود.

و هرگاه خداى تعالى، خير بنده را نخواهد به سبب شقاوتى كه كسب كرده، او را به خودش باز مى‌گذارد. پس سينه او تنگ و بى‌وسعت مى‌شود و اگر حقّى بر زبانش جارى شود، دلش را بر او نمى‌بندد و وقتى كه دل را بر او نبست، خداى تعالى، عمل كردن به حق را روزىِ او نمى‌كند. و هرگاه اين امور بر او جمع شد تا آن كه بر اين حال مُرد، نزد خداى- عزَّ و جلَّ- از جمله منافقين خواهد بود و آن حقّى كه بر زبانش جارى شده و روزىِ او نكرده، خداى تعالى كه در دلش جاى‌[1] كند و عمل به آن حق را روزىِ او نساخته، بر او حجّت خواهد بود. پس، از خداى تعالى، حذر كنيد و از جناب اقدس او سؤال كنيد كه سينه‌هاى شما را وسعت دهد تا اسلام، در آنها جاى گيرد و زبان‌هاى شما را به حق، گويا سازد تا آن كه وقتى كه قبض روح شما كند، بر اين حال بوده باشيد، و عاقبت كارِ شما را مانند عاقبت صالحين پيش از شما گردانَد. و توانايى بر اين امور و ساير مراتب عاليه ميسّر نيست، مگر به عون و تأييد الهى. و حمد، مَر خداوندى راست كه پروردگارِ عالميان است.

[1]. الف:« جا»؛ ب:« جارى».