و خداى تعالى، كلام آن مؤمن را شنيده، آن فرشته را امر مى‌فرمايد كه: سخن اين مؤمن را بشنو و دست از آن مرد بدار.[1]

[فضيلت ديدار برادران مؤمن‌]

و كلينى رحمه الله در باب زيارت، يعنى ديدن برادران مؤمن، روايت كرده از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: كسى كه برادر خود را براى رضاى الهى ديدن كند، خداى تعالى مى‌فرمايد كه: تو زيارت من كرداى و ثواب تو بر من است و من به كمتر از بهشت به جهت تو راضى نمى‌شوم.[2] و از خثيمه روايت كرده كه گفت: به وداع حضرت امام محمّد باقر عليه السلام رفتم. فرمود كه: اى خثيمه! هر كس از شيعيان ما را ببينى، سلام به ايشان برسان و وصيّت كن ايشان را به تقواى خداوند عظيم، و آن كه اغنياى ايشان، نفع به فقرا رسانند و اقويا، مددِ ضعفا كنند و زنده‌ها بر جنازه اموات، حاضر شوند و در خانه‌هاى يكديگر، [با هم‌] ملاقات نمايند؛ زيرا كه ديدن ايشان يكديگر را، زنده داشتن امر ماست. و خداى تعالى، رحمت كند بنده‌اى را كه امر ما را زنده دارد!

اى خثيمه! به شيعيان ما برسان كه ما بى‌عمل، فايده‌اى پيش خداى تعالى به ايشان نمى‌رسانيم، و ايشان به ولايت ما نمى‌رسند، مگر به وَرَع. و بيشتر از همه كس در روز قيامت، كسى حسرت خواهد داشت كه حقّى را بگويد و خود به آن عمل نكند.[3]

[1]. همان، ص 172.

[2]. الكافى، ج 2، ص 176، ح 4.

[3]. همان، ص 175 و 176، ح 1.