[

فضليت يارى مؤمنان و نيكى و احسان به آنها

]

وَ لْيُعِنْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً؛ فَإنّ أبَانَا رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله كَانَ يَقُولُ: إنَّ مَعُونَةَ المُسْلِمِ خَيْرٌ وَ أعْظَمُ أجْراً مِنْ صِيامِ شَهْرٍ وَ اعْتِكَافِهِ فِى الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ.

و بايد يكديگر را معاونت كنيد؛ زيرا كه پدر ما رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌فرمود كه:

مددكارىِ مسلمانى، بهتر و اجرش عظيم‌تر است از آن كه كسى يك ماه روزه بگيرد و در مسجد الحرام، اعتكاف بدارد.

و احاديث در باب معاونتِ مؤمنين و سعى در حوائج ايشان، بسيار است. از آن جمله، روايت كرده است محمّد بن يعقوب كلينى رحمه الله از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: كسى كه هفت نوبت بر دورِ خانه كعبه بگردد، خداى تعالى، براى او شش هزار حسنه مى‌نويسد و شش هزار سيّئه از او محو مى‌كند و شش هزار درجه از براى او بلند مى‌كند و وقتى كه پيش مُستجار[1] مى‌آيد، هفت در از درهاى بهشت براى او مى‌گشايد. راوى گفت: فداى تو شوم! اين فضيلت، همه در طواف است؟ فرمود: آرى؛ و تو را خبر دهم به چيزى كه افضل از اين باشد. به درستى كه برآوردن حاجت مؤمنى، افضل است از ده حج‌[2].[3] و از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام روايت كرده كه فرمود: واللَّه كه يك حج نزد من، دوست‌تر است از آن كه بنده آزاد كنم تا به ده و هفتاد برسد. و اگر اهل يك خانه را از مسلمانان متكفّل شوم به آن كه گرسنه ايشان را سير كنم و برهنه ايشان را بپوشانم و نگذارم كه رو به مردم بيندازند، نزد من دوست‌تر است از آن كه حج بكنم تا به ده و هفتاد برسد.[4] و از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود: كسى كه در حاجتِ برادر مسلم خود سعى كند از براى طلب رضاى الهى، خداى تعالى، براى او هزار هزار حسنه مى‌نويسد و از جمله آنها، خويشان و همسايگان و برادران و آشنايان او را و هر كس كه به او نيكى در دنيا كرده باشد، مى‌آمرزد. و چون روز قيامت مى‌شود، به او مى‌گويند كه: داخل جهنّم شو و هر كس را ببينى كه در دنيا به تو نيكى كرده باشد، از جهنّم به اذن الهى بيرون بيار، مگر آن كه دشمن اهل البيت عليهم السلام باشد.[5]

[1]. مستجار: قسمتى از كعبه است كه فاطمه بنت اسد جهت وضع حمل خود به آنجا پناه آورد.

[2]. ج:« طواف».

[3]. الكافى، ج 2، ص 194، ح 8.

[4]. همان، ص 195، ح 11.

[5]. همان، ص 197 و 198، ح 6.