[فضيلت فقرا و مستمندان‌]

و ظاهر آن است كه مسكين در اين كلام شريف، هر پريشانى‌اى را شامل باشد. و احاديث در فضلِ فقرا و مساكين، بسيار است. از آن جمله، روايت كرده است محمّد بن يعقوب كلينى رضى الله عنه از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: به درستى كه خداى- عزَّ و جلَّ- روز قيامت، التفات مى‌فرمايد به فقراى مسلمانان، مثل كسى كه از كسى عذرخواهى كند، و مى‌گويد كه‌[1]: به عزّت و جلال خودم قسم كه شما را در دنيا، فقير و محتاج نساخته بودم از براى آن كه در پيش من، خوار باشيد و خواهيد ديد كه امروز به شما چه نوع، احسان خواهم كرد! پس هر كس‌[2] كه در دنيا به شما نيكى كرده باشد، دست او را بگيريد و به بهشت بريد. پس مردى از جمله ايشان خواهد گفت كه:

خداوندا! اهل دنيا، لذّت‌ها در دنيا بُردند، زنان خوب داشتند و جامه‌هاى نرم پوشيدند و خوردنى‌ها خوردند و در خانه‌ها سُكنا نمودند و بر[3] چارپايانِ خوب، سوار شدند. پس‌[4] به من عطا كن مثل آنچه به ايشان عطا كرده بودى. پس خداى- تبارك و تعالى- مى‌فرمايد كه: از براى تو و از براى هر يك از فقرا، هفتاد برابر آنچه به اهل دنيا داده‌ام از روزى كه دنيا را آفريده‌ام تا وقتى كه دنيا آخر شده، مقرّر ساختم.[5] و از آن حضرت، روايت كرده كه فرمود: فقراى مؤمنين، چهل خَريف، يعنى چهل سالِ دنيا يا چهل سالِ آخرت، پيش از اغنيا در روضه‌هاى بهشت خواهند گرديد.

بعد از آن فرمود: از براى تو مَثَلى بزنم. به درستى كه حال اغنيا و فقرا، مثل دو كشتى است كه از پيش عشّارى بگذرانند. پس‌[6] چون نگاه به يكى كند و در او چيزى نبيند، گويد كه: «ببريد!» و به ديگرى نگاه كند و بيند[7] كه پُر از متاع است، گويد كه‌[8]: «نگاه داريد!».[9] و از آن حضرت، روايت كرده كه فرمود: از براى شيعيان خالص ما در زمان دولت باطل، به غير از قوت، مقرّر نشده. پس خواهيد به مشرق رويد و خواهيد به مغرب كه به غير از قوت، چيزى روزىِ شما نمى‌شود.[10]

[1]. ب:-« كه».

[2]. ج:« كسى».

[3]. الف:-« بر».

[4]. الف:-« پس».

[5]. الكافى، ج 2، ص 261 و 262، ح 9.

[6]. ب:-« پس».

[7]. ج:« ببيند».

[8]. ب:-« كه».

[9]. همان، ص 260، ح 1.

[10]. همان، ص 261، ح 7.