و فرمود آن حضرت- صلوات
اللَّه عليه- كه: دعا و سؤالِ مطالب از خداى تعالى، بسيار بكنيد؛ زيرا كه خداى
تعالى، دوست مىدارد از بندگان مؤمن خود، آن كه او را بخوانند. و به تحقيق كه وعده
فرموده است خداى تعالى، مؤمنان را به استجابت خدا و برآوردن حاجات. و خداى تعالى،
مىگردانَد در روز قيامت، دعاى مؤمنين را عملى صالح كه موجب زيادتىِ مراتب ايشان
در بهشت شود. پس ياد خداى تعالى، بسيار كنيد[1]
يا نام او بسيار بر زبان رانيد در ضمن دعا و غير دعا، هر قدر كه توانيد در هر ساعت[2] از
ساعتهاى شب و روز؛ زيرا[3] كه خداى
تعالى، امر كرده به آن كه او را ذكر بسيار بكنيد، (چنانچه فرموده: «اذْكُرُوا
اللَّهَ ذِكْراً كَثِيراً وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا»؛[4] يعنى: ذكر
خدا، بسيار بكنيد و تسبيح او به جاى[5]
آوريد در اوّلِ روز و آخرِ روز).
بعد از آن فرمود كه:
خداى تعالى، به خوبى ياد مىكند هر كس را از بندگان مؤمنش كه