[هفتم: ذكر الهى‌]

هفتم، مشغول ساختن زبان است به ذكر الهى تا باز مانَد از اشتغال به اقوال باطله كه صاحب آنها، مستحقّ خلود در نار مى‌شود با عدم توبه. و مراد به اقاويل باطله مذكوره، قولى چند است كه باعث خروج از اسلام يا خروج از ايمان شود يا آن كه از اين معنى باشد.

و مراد از آن كه فرموده كه: «اهل آنها، مخلّد در نار مى‌باشند»، آن باشد كه با وجود استحلال، مخلّد در نارند، و اين صورتى است كه حرمت آن قول باطل، معلوم بوده باشد، بالضّروره يا مطلقاً، و تأويل نمودن خلود نيز، ممكن است و خالى از بُعدى نيست.

و بدان كه تهليل و تسبيح و امثال آنها، به هر لفظ و هر[1] عدد كه باشد، موجب ثواب و رفع درجات مى‌شود، از آن جهت كه امتثال امر الهى به ذكر مطلق يا ذكر كثير در ضمن آنها به عمل مى‌آيد. اگر[2] چنانچه اذكار، موافق اعداد والفاظى باشد كه از ائمّه معصومين- صلوات اللَّه عليهم أجمعين- منقول شده، افضل و اكمل و متضمّن امتثال امر مطلق و امر خاص خواهد بود و كسى غير ايشان را راهى به معرفت فضل و مقدار ثواب هر يك از اذكار نيست، و خصوص اذكارى را كه از ايشان روايت نشده، اگر كسى عبادت داند، بدعت و تشريع خواهد بود.

و اذكار منقوله، دو قسمت است: بعضى مخصوص است به وقتى خاص، مثل عقيب صلوات و امثال آن، چنانچه در كتاب‌هاى دعا و تعقيبات، مذكور است و اين مختصر، گنجايش تفصيل آنها ندارد؛ و بعضى مخصوص به وقتى نيست. و در اين مقام، قدرى از آنها مذكور مى‌شود.

از آن جمله، محمّد بن يعقوب كلينى رضى الله عنه روايت كرده از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: كسى كه هر روز، ده مرتبه بگويد: «أشْهَدُ أنْ لاإلهَ إلَّااللَّهُ وَحْدَهُ لاشَرِيكَ لَهُ إلهاً وَاحِداً أحَداً صَمَداً لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لاوَلَداً»، خداى تعالى، از براى او چهل و پنج هزار حسنه مى‌نويسد و چهل و پنج هزار سيّئه از او محو مى‌كند[3] و چهل و پنج هزار درجه از براى او رفيع‌[4] مى‌گرداند.[5] و از آن حضرت، روايت نموده كه فرمود: كسى هر روز بگويد: «لا إلهَ إلَّااللَّهُ حَقّاً حَقّاً لاإلهَ إلَّا اللَّهُ عُبُودِيَّةً وَ رِقّاً لاإلهَ إلَّااللَّهُ إيماناً وَ صِدْقاً»، خداى تعالى، متوجّه او مى‌شود و رو از او نمى‌گرداند تا آن كه به بهشت رود.[6]

[1]. الف:-« هر».

[2]. ج:« امّا اگر».

[3]. الف:-« و چهل و پنج‌هزار سيّئه از او محو مى‌كند».

[4]. الف و ب:« رفع».

[5]. الكافى، ج 2، ص 519، ح 1.

[6]. همان، ص 519، ح 1.