و در ثواب الأعمال و علل الشرائع، از آن حضرتْ روايت كرده كه فرمود: مردى از اخيار را در قبر نشانيدند و به او گفتند كه: ما تو را صد تازيانه از عذاب الهى مى‌زنيم. گفت: من، طاقت صد تازيانه ندارم. پس، از آن مرتبه تخفيف دادند تا وقتى كه به يك تازيانه رسيد. گفتند كه: از يك تازيانه، چاره‌اى نيست. گفت: اين تازيانه را به چه سبب مى‌زنيد؟ گفتند: از اين جهت كه يك روز، بى‌وضو نماز كردى و بر مرد ناتوانى گذشتى و يارىِ او نكردى. پس يك تازيانه از عذاب الهى بر او زدند كه قبرش پُر از آتش شد.[1] و در كتاب عيون و معانى الأخبار، از آن حضرت روايت كرده كه فرمود: خداى تعالى، به حضرت داوود وحى كرد كه: بنده‌اى از بندگان، با يك حسنه نزد من مى‌آيد و من، او را به بهشت مى‌برم. گفت: خداوندا! آن حسنه كدام است؟ فرمود كه: آن حسنه، آن است كه دفع كند از مؤمنى، غمّى يا بليّه‌اى را، اگرچه به يك خرما باشد. حضرت داوود گفت‌[2]: خداوندا! سزاوار است كسى را كه تو را شناخته باشد، آن كه قطع اميد از تو نكند.[3] و شيخ طوسى رحمه الله در امالى و حِميَرى رحمه الله در قرب الإسناد، با اين مضمون، روايت كرده‌اند.[4]

[ثواب نيكى به مؤمن‌]

و در ثواب الأعمال، از آن حضرتْ روايت كرده كه فرمود: هر مؤمنى كه دفع غمى و سختى‌اى از مؤمنى كند، خداى تعالى، هفتاد غم از غم‌هاى دنيا و غم‌هاى روز قيامت، از او دفع كند، و كسى كه اعانت كند مؤمنى را در حال پريشانى، خداى تعالى، ميسّر مى‌سازد مطالب او را در دنيا و آخرت، و كسى كه بپوشانَد عيب مؤمنى را كه از ظاهر شدن آن ترسد، خداى تعالى، هفتاد عيبِ او را كه از ظاهر شدن آنها ترسد، بپوشانَد در دنيا و آخرت. و فرمود كه: خداى تعالى، در مقامِ مدد مؤمن است، مادام كه او در مقام مدد برادر مؤمن خود، بوده‌[5] باشد. پس موعظه را قبول كنيد و رغبت كنيد در كارهاى خير.[6] از حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله روايت كرده كه فرمود: كسى كه فريادرسىِ برادر مؤمن خود كند به آن‌

[1]. ثواب الأعمال، ص 224؛ علل الشرائع، ج 1، ص 309، ح 1.

[2]. ب:« عرض كرد».

[3]. عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج 2، ص 279، ح 84؛ معانى الأخبار، ص 374، ح 1.

[4]. الأمالى، صدوق، ص 701، ح 955.

[5]. ب:-« خود بوده».

[6]. ثواب الأعمال، ص 135.