و وارد شده كه: كسى كه همنشينى با شارب خمر مى‌كند، روز قيامت، كور محشور مى‌شود و او را حجّتى نخواهد بود.[1] و علّامه و بعضى از متأخّرين گفته‌اند كه: بر هر مائده‌اى كه فعلِ حرامى كنند، آنچه مى‌خورند، حرام است و واجب است برخاستن، حتّى آن كه بر مائده‌اى كه غيبت مؤمنى كنند، چنانچه متعارف است كه گوشت برادران مؤمن را بر سرِ سفره‌ها مى‌خورند، چيزى خوردن، حرام است و برخاستن، واجب.[2] و شكّى نيست در آن كه اگر برخاستن آن شخص باعث آن شود كه ايشان، تركِ آن فعل حرام كنند و خوف ضررى از ايشان نباشد، نشستن، جايز نيست؛ زيرا كه نهى از منكر با وجود شرايط، واجب است.

[فُقّاع‌]

و بدان كه در احاديث، وارد شده كه فُقّاع، خمر است.[3] و فُقّاع، چندان معلوم نيست كه چه چيز است و بعضى از علما گفته‌اند كه فُقّاع را از شيره جو[4] يا مويز مى‌سازند و اگر مست كننده نباشد، هر گاه معلوم شود كه اسم فُقّاع بر آن صادق است، حرام است. و نقلِ اجماع كرده‌اند بر آن كه شيره انگور، هر گاه جوشيد، پيش از آن كه دو ثلثش برود، حرام است. و بعضى گفته‌اند كه بعد از جوشيدن و قوام به هم رسانيدن، حرام مى‌شود و در نجاستش خلاف است و مَىْ پخت كه از شيره انگور سازند، پيش از آن كه دو ثلثش برود، حرام است، و اگر بعد از دوشاب شدن‌[5] سازند، حلال است و آنچه مسموع شده، آن است كه اكثر آنچه مى‌سازند، پيش از رفتنِ دو ثلث مى‌باشد.

و در بعضى احاديث، وارد شده كه مى‌پختِ حرام، خمر است.

و حدّ شرعى در هر چيزى كه مست‌كننده باشد، هشتاد تازيانه است و بعد از تكرّر حد و ترك ننمودن، واجب القتل مى‌شود. و خلاف است در آن كه در مرتبه سوم مى‌كُشند يا در مرتبه چهارم؛ واللَّه تعالى يعلم!

[1]. جامع الأخبار، ص 178؛ مستدرك الوسائل، ج 17، ص 52، ح 20718.

[2]. قواعد الاحكام، ج 3، ص 5337.

[3]. الكافى، ج 6، ص 422، ح 2.

[4]. ب:« خرما».

[5]. دوشاب شدن: شيره انگور و خرما كه جوشانده شده باشد.