او صلى الله عليه و آله هستيد، و اگر توبه كنيد، رأس مال شما از شما خواهد بود. نه شما بر كسى ستم كرده باشيد، و نه كسى بر شما.

و در بعضى روايات ديگر، نهى و وعيد به عذاب جهنّم در باب رِبا وارد شده.

و ابن بابويه رحمه الله در كتاب من لا يحضره الفقيه، از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود: يك درهم رِبا پيش خداى تعالى، بدتر است از هفتاد زِنا كه همه با زنى باشد كه مَحرم او باشند.[1] و در حديث ديگر از آن حضرت، روايت كرده كه: بدتر است از سى زِنا كه با مَحارم خود، مثل عمّه و خاله بكند.[2] و از حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله روايت كرده كه فرمود: آن كسى كه رِبا مى‌خورد و آن كه مى‌خورانَد و آن كس كه مى‌نويسند و دو كس كه گواه مى‌شوند، همه در گناه، مساوى‌اند؛ يعنى در اصل گناه، يا قدر گناه، و شايد كه دويّم، ظاهرتر باشد.[3] و از حضرت امير المؤمنين عليه السلام روايت كرده كه حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله لعنت كرده رِبا را و آن كسى [را] كه رِبا مى‌خورد و آن كه مى‌خرد و آن كه مى‌فروشد و آن كه مى‌نويسد و آن دو كس كه گواه مى‌شوند.[4] و در كنز العرفان، از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمود: خداى تعالى، حرمت رِبا را از براى آن شديد كرده كه مردم، امتناع ننمايند از نيكى و احسان كردن به يكديگر، در قرض و عطا.[5]

[نهم: گريختن از ميدان جنگ‌]

نهم از جمله كبائر، فرار از زَحْف است؛ يعنى گريختن از معركه جهاد شرعى در جايى كه دشمن، زياده از دو برابر نباشد. و از جمله آنچه در نهى و وعيد از آن وارد شده، قول الهى است كه فرموده:

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفاً فَلا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبارَ* وَ مَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفاً لِقِتالٍ أَوْ مُتَحَيِّزاً إِلى‌ فِئَةٍ فَقَدْ باءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ»؛[6] يعنى: اى جماعتى كه ايمان آورده‌ايد! هر گاه برسيد به كفّار، در حالت اجتماع يا در

[1]. كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 274، ح 3992.

[2]. همان، ح 3991.

[3]. همان، ح 3993.

[4]. همان، ح 3994.

[5]. كنز العرفان، ج 2، ص 46.

[6]. سوره انفال، آيه 15 و 16.