مى‌زند و او را داخل بهشت مى‌كند. پس گفته مى‌شود: «اين، همان نيكى‌[1] است».

7/ 6: ولايت اهل بيت:

464 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس آخرين سخنش، صلوات بر من و بر على باشد، وارد بهشت مى‌شود.

465 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: حسن و حسين، فرزندان من‌اند. هر كه آن دو را دوست بدارد، مرا دوست داشته است و هر كه مرا دوست بدارد، خدا او را دوست مى‌دارد و هر كه خدا دوستش بدارد، او را به بهشت مى‌برد، و هر كه آن دو را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است و هر كه مرا دشمن بدارد، خدا او را دشمن مى‌دارد و هر كه خدا دشمنش بدارد، او را به دوزخ مى‌برد.

466 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: به دوستى با ما خاندان، چنگ زنيد؛ زيرا هر كس خداى عز و جل را در حالى ديدار كند كه ما را دوست دارد، با شفاعت ما به بهشت مى‌رود. سوگند به آن كه جانم در دست اوست، هيچ بنده‌اى از كردار خود بهره‌مند نمى‌شود، مگر با اعتقاد داشتن به حقّانيت ما.

467 امام على عليه السلام: امامان، در حقيقت، سرپرستان خدا بر خلق او، و پيشكاران او در ميان بندگانش هستند. به بهشت نمى‌رود، مگر كسى كه آنها را بشناسد و آنان او را بشناسند، و به دوزخ نمى‌رود، مگر كسى كه ايشان را انكار كند و ايشان او را انكار كنند.

468 امام باقر عليه السلام: ما براى كسى كه از ما روشنى بجويد، چراغيم. ما براى آن كه از ما

[1]. ظاهراً مراد، نيكى كردن به والدين و اطاعت كردن از آنهاست.