به آنان مى‌گويند: آن را ذبح كنيم؟

بهشتيان مى‌گويند: آرى- اى فرشتگان پروردگار ما- ذبحش كنيد تا ديگر هرگز مرگى نباشد.

سپس به اهل دوزخ مى‌گويند: اى دشمنان خدا! اين، مرگ است. آيا آن را مى‌شناسيد؟

مى‌گويند: آرى.

فرشتگان مى‌گويند: آن را ذبح كنيم؟

دوزخيان مى‌گويند: اى فرشتگان پروردگار ما! ذبحش نكنيد و رهايش سازيد. شايد خداوند، مرگ را بر ما حكم كند و آسوده شويم».

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «مرگ را در ميان بهشت و دوزخ، سر مى‌بُرند. پس، اهل دوزخ از خارج شدن از آن (دوزخ)، قطع اميد مى‌كنند و دل‌هاى اهل بهشت به جاودانگى در آن (بهشت)، مطمئن مى‌شود. اينك، به نظرم بايد مسلمان شوى».

عبد اللَّه بن سلام گفت: راست گفتى، اى محمّد!

322 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: چون روز قيامت شود، مرگ را در شكل قوچى سياه و سفيد مى‌آورند و آن را ميان بهشت و دوزخ، نگاه مى‌دارند و آن را در برابر چشم اهل بهشت و دوزخ، سر مى‌بُرند.

اگر قرار بود [در آن روز،] كسى از شادى بميرد، قطعاً بهشتيان مى‌مُردند و اگر قرار بود كسى از اندوه بميرد، حتماً دوزخيان مى‌مُردند.

323 الزهد، حسين بن سعيد: يادم نمى‌آيد كه ابو بصير، آن را جز از امام باقر عليه السلام نقل كرده باشد كه فرمود: «آن گاه كه خداوند، بهشتيان را به بهشت و دوزخيان را به دوزخ مى‌برد، مرگ را به صورت قوچى مى‌آورند و آن را ميان بهشت و دوزخ، نگاه مى‌دارند. سپس آواز دهنده‌اى با صدايى كه همه اهل بهشت و اهل جهنّم بشنوند، بانگ مى‌زند: اى اهل بهشت و اى اهل دوزخ!

با شنيدن صدا، همه به طرف آن، رو مى‌كنند. پس به آنها گفته مى‌شود: آيا مى‌دانيد كه اين چيست؟ اين، همان مرگى است كه در دنيا از آن مى‌ترسيديد.

اهل بهشت مى‌گويند: بار خدايا! مرگ را نزد ما مياور.

اهل دوزخ نيز مى‌گويند: بار خدايا! مرگ را نزد ما بياور.