در سال 356 ق، به بغداد رفته است. نجاشى وى را محدّثى شايسته اعتماد دانسته است.[1] قاضى قزوينى نخستين كسى بود كه برخى از كتاب‌هاى عيّاشى را به بغداد برد.[2] وى در بغداد، از هارون بن موسى تلعكبرى‌[3] و حسين بن عبيد اللَّه غضائرى،[4] حديث شنيد. به قرينه ورود او به بغداد در سال 356 ق، و استماع حديث از مشايخ بغدادى، مى‌توان حدس زد كه قاضى قزوينى، دست كم يك سال پس از اين تاريخ، فوت شده باشد.

تأليفات‌

دو كتاب به قاضى قزوينى نسبت داده شده است: 1. ملح الأخبار، 2. تسمية مولانا على عليه السلام بأمير المؤمنين.

ابن طاووس، كتاب اخير را در اختيار داشته و رواياتى را با اسناد كامل، از آن نقل كرده است.[5]

28. ابوطالب انبارى (م 356 ق)

عبيد اللَّه (عبد اللَّه) بن ابى زيد بن احمد بن يعقوب بن نصر انبارى، مكنّا به ابو طالب و معروف به ابو طالب انبارى؛ محدّث و متكلّم. نام ابو طالب انبارى به اختلاف، عبيد اللَّه‌[6] و عبد اللَّه‌[7] ذكر شده است. نام پدر و جدّ وى نيز به اختلاف، ابو زيد بن احمد[8] و احمد بن ابى زيد[9] آمده است. وى اهل واسط و ساكن آن جا

[1]. رجال النجاشى، ص 267.

[2]. رجال النجاشى، همان جا.

[3]. اليقين، ص 188 و 190.

[4]. الذريعة، ج 22، ص 197.

[5]. اليقين، ص 98، 186 و 190.

[6]. رجال النجاشى، ص 232.

[7]. رجال الطوسى، ص 432؛ الفهرست، طوسى، ص 169.

[8]. رجال النجاشى، همان جا.

[9]. الفهرست، طوسى، همان جا.