10. معالم التنزيل‌، ابو القاسم عبد اللَّه بن محمّد بن عبد العزيز بَغَوى (م 317 ق).

بغوى صاحب اين تفسير، متقدّم بر محى السنه بغوى است و با عنوان «بغوى كبير» شناخته مى‌شود.[1]

كلام‌

برخى از آثار حديثى تأليف شده در باره مسائل كلامى، عبارت‌اند از:

1. الأربعين فى دلائل التوحيد، عبد اللَّه بن محمّد بن على بن محمّد هروى (م 481 ق)؛

2. الإيمان‌، ابن مَنده (م 395 ق)؛

3. الإعتقاد، احمد بن حسين بيهقى (م 458 ق)؛

4 و 5. رؤية اللَّه‌ و نيز الصفات‌، از دار قطنى (م 385 ق)؛

6. العظمية، عبد اللَّه بن محمّد بن جعفر بن حيّان اصفهانى (م 369 ق).

اخلاق و آداب و سيره پيامبر صلى الله عليه و آله‌

در اين دو سده، بيش از پانزده كتاب، در زمينه اخلاق و سيره پيامبر خدا صلى الله عليه و آله تأليف شده است. از آن جمله‌اند:

1. فضيلة الشكر للَّه‌على نعمته‌، محمّد بن جعفر بن سهل سامرى (م 327 ق)؛

2. آداب المجالسة، يوسف بن عبد اللَّه بن عبد البرّ نمرى (م 463 ق)؛

3 و 4. الزهد الكبير و نيز فضائل الأوقات‌، از بيهقى (م 458 ق)؛

5. القناعة، احمد بن محمّد بن اسحاق دينورى (م 364 ق)؛

6. أخلاق النبى و آدابه‌، عبد اللَّه بن محمّد بن جعفر بن حبّان اصفهانى (م 369 ق)؛

7. أعلام النبوة، ابو الحسن علىّ بن محمّد ماوِرْدى (م 450 ق).

[1]. ر. ك: الرسالة المستطرفة، ج 1، ص 77- 78.