سه ترجمه فارسى از كتاب‌ ثواب الأعمال‌ انجام گرفته است: دو ترجمه در سده چهاردهم،[1] و يكى هم توسط على اكبر غفارى كه چاپ شده است.

باب نخست‌ ثواب الأعمال‌، باب «ثوابُ مَن قال لا إله إلا اللَّه» است و باب پايانى آن، «ثواب محبّة الولد و ثواب من فرح ابنتَه». باب نخست‌ عقاب الأعمال‌، باب «عقاب مَن أتى اللَّهَ مِن غير بابه» و باب پايانى آن، «عقابٌ مجمع عقوبات الأعمال» است.

5. الخصال‌

مؤلّف: شيخ صدوق‌

تصحيح و تعليق: على اكبر غفارى‌

ناشر: انتشارات جامعه مدرّسين حوزه علميه قم، 1403 ق.

در تحقيق‌ الخصال‌، از يك نسخه چاپى و دو نسخه خطّى استفاده شده است:

نسخه چاپىِ در سال 1302 و 1374 ق، با تصحيح سيّد فضل اللَّه طباطبايى يزدى منتشر شده و در تحقيق كتاب، اصل قرار گرفته است. يكى از دو نسخه خطّى، در كتاب‌خانه مسجد شاه (امام خمينى) است كه دو جزء دارد: جزء اول در 1011 ق، توسط كاتبى ناشناخته استنساخ شده و جزء دوم در 1064 ق، توسّط بهاء الدين محمّد بن عبد اللَّه بن محمّد بن حسين بشروى. نسخه دوم، در كتاب‌خانه دكتر سيّد محمود حجّت همدانى است با تاريخ 1104 ق، به خطّ محمّد جان بن حاج محب على همدانى.[2] افزون بر اينها، نسخه‌اى به كتابت صدر الدين محمّد بن فتح اللَّه حسينى در سال 1071 ق، كه در پايان آن، تاريخ تملك محمّد حسن بن على نقى حسينى تونى، در سال 1139 ق، ثبت شده است.[3] كتاب‌ الخصال‌، بارها در ايران و خارج از آن چاپ شده است، از جمله: در سال 1389 ق، توسط مكتبة الصدوق در تهران.

[1]. الذريعة، ج 4، ص 93.

[2]. الخصال، ص 12، مقدّمه مصحّح.

[3]. تراثنا، ش 22، ص 117.