و زيارت، براى كراجكى ذكر شده است.[1] از آثار حديثى نايابى كه در منابع بعدى انعكاس يافته‌اند، مى‌توان نام برد: 1. النصوص‌؛ اين كتاب در مصادر نخستين، در شمار تأليفات كراجكى ذكر نشده است. در سده يازدهم براى بار نخست، محمّد باقر مجلسى آن را در شمار مصادر كتاب‌ بحار الأنوار نام برده است.[2] به قرينه آن‌كه وى از آن نقل نكرده، ممكن است مراد او از النصوص‌، كتاب‌ الاستنصار فى النص على الأئمة الأطهار عليهم السلام‌ باشد؛ چنان‌كه آقا بزرگ تهرانى احتمال داده است. اين احتمال، با ذكر جداگانه كتاب‌ الاستنصار در شمار مصادر بحار الأنوار، منتفى است.

2. رسالة إلى ولده‌؛ اين عنوان در مصادر ذكر نشده است. ابن طاووس آن را ذكر كرده و روايتى در فضيلت نماز ظهر در روز جمعه، از آن نقل كرده است.[3] اين كتاب از مصادر باواسطه منابع حديثى متأخّر است.

بر پايه آنچه در مصادر آمده، سه كتاب از آثار كراجكى، براى يكى از فرزندان مؤلّف نوشته شده است: روضة العابدين‌، التعريف بحقوق الوالدين‌، التأديب.[4] معلوم نيست كه مراد از رساله ياد شده، يكى از اين سه كتاب است يا نوشته‌اى ديگر. 3. عمل يوم الجمعة؛ اين عنوان در مصادر و فهرست آثار كراجكى، ذكر نشده است. ابن طاووس از آن نام برده و دعاى شب جمعه را از آن نقل كرده است.[5] اثر خطّى: 4. روضة العابدين و نزهة الزاهدين‌؛ اين كتاب از مصادر كتاب‌هاى‌ البلد الأمين‌ و المصباح‌ كفعمى (م 995 ق)،[6] وسائل الشيعة،[7] بحار الأنوار[8] و مستدرك‌

[1]. تراثنا، ش 44، ص 375- 399.

[2]. بحار الأنوار، ج 1، ص 18.

[3]. فلاح السائل، ص 89.

[4]. خاتمة مستدرك الوسائل، همان جا.

[5]. جمال الاسبوع، ص 201- 207.

[6]. الذريعة، ج 11، ص 298.

[7]. وسائل الشيعة، ج 20، ص 48.

[8]. بحار الأنوار، ج 95، ص 1.