طريق آنها در كتاب‌هاى رجال و فهرستشان بود. على بن محمّد قرشى،[1] ابو طالب انبارى،[2] على بن حبشى‌[3] و ابن جعابى،[4] برخى از مشايخ وى بوده‌اند. به قرينه وفات او در سال 423 ق،[5] و ديدار وى با ابو الحسن على بن محمّد قرشى و استماع حديث از او در سال 348 ق‌[6] مى‌توان حدس زد كه وى بيش از نود سال عمر كرده است. ابن عبدون را «كثير الشيخ»، «كثير الروايه» و «رفيع المنزله» وصف كرده‌اند.[7]

تأليفات‌

شش كتاب به ابن عبدون نسبت داده‌اند كه همگى ناياب‌اند: 1. أخبار السيّد بن محمّد، 2. التاريخ‌، 3. تفسير خطبة فاطمة عليها السلام‌، 4. عمل الجمعة، 5. الحديثَين المختلفَين‌، 6. الفهرست.[8]

13. ابن نوح سيرافى (م، ربع اوّل سده پنجم)

احمد بن على بن عبّاس نوح سيرافى، مكنا به ابو العبّاس و معروف به ابن نوح سيرافى؛ محدّث، فقيه و رجالى. نام پدر وى به اختلاف، على‌[9] و محمّد[10] آمده است.

ابن نوح در بصره ساكن بود[11] و از همين رو، شيخ طوسى او را ديدار نكرد.[12] وى‌

[1]. رجال النجاشى، ص 12، 13، 18؛ الفهرست، طوسى، ص 38، 44.

[2]. رجال النجاشى، ص 62، 66؛ الفهرست، طوسى، ص 39، 43.

[3]. رجال النجاشى، ص 23، 20، 24.

[4]. الفهرست، طوسى، ص 185.

[5]. رجال الطوسى، ص 414.

[6]. رجال النجاشى، ص 12، 87.

[7]. رجال النجاشى، ص 87.

[8]. رجال النجاشى، ص 12؛ الفهرست، طوسى، ص 37.

[9]. رجال النجاشى، ص 86، 59.

[10]. رجال الطوسى، ص 417؛ الفهرست، طوسى، ص 84.

[11]. رجال النجاشى، ص 86؛ الفهرست، طوسى، همان جا.

[12]. الفهرست، طوسى، همان جا.