ناقل بسيارى از احاديث و اصول، شايسته اعتماد، گران‌مايه و در شمار مشايخ اماميه بود.[1]

تأليفات‌

آثار او همگى ناياب‌اند، عبارت‌اند از: 1. العلل‌، 2. أخبار النبى صلى الله عليه و آله (أخبار آباء النبى و فضائلهم و آبائهم)، 3. ايمان أبى طالب‌، 4. فضل القرآن و حَمَلَتُه‌، 5. الممدوحين و المذمومين‌، 6. المبيضة.

مبيضة، نام فرقه‌اى است كه با بنى عباس بيعت نكردند و شعار آنها پوشيدن لباس سفيد بود، در حالى كه عباسيان لباس سياه به تن مى‌كردند.[2]

41. ابوالقاسم كوفى (م 352 ق)

على بن احمد بن موسى، مكنا به ابو القاسم و معروف به ابو القاسم كوفى؛ محدّث، مورّخ و متكلّم. وى در كوفه زاده شد و در همان جا سكونت اختيار كرد. وى در كوفه، از پدرش احمد بن موسى و نيز از جعفر بن محمّد بن مالك كوفى، حديث شنيد.[3] گويا او به قم و فسا سفر نمود و سرانجام در قريه كرمى از توابع فسا، با اين جهان فناپذير وداع كرد.[4] ابو القاسم كوفى از على بن ابراهيم قمى‌[5] در كتاب‌ الاستغاثة بسيار روايت كرده است. وى در مصادر، به خروج از مذهب اماميه، بدعت‌گذارى، غلو، اختلاط، كذّاب بودن و پيروى از مذهب فاسد، متّهم شده است.[6] بر پايه برخى گزارش‌ها، وى مذهب مخمّسه را اختيار كرد[7] كه در شمار مذاهب غلات، شناخته‌

[1]. رجال النجاشى، همان جا؛ الفهرست، طوسى، همان جا.

[2]. الاعلام، ج 1، ص 208.

[3]. الاستغاثه، ج 1، ص 90.

[4]. رجال النجاشى، ص 265.

[5]. الاستغاثه، ج 1، ص 29.

[6]. رجال النجاشى، ص 265- 691؛ الرجال، ابن غضائرى، ص 82؛ خلاصة الأقوال، ص 233.

[7]. الفهرست، طوسى، ص 155؛ معالم العلماء، ص 99.