اطلاق مفرد بر جمع

اطلاق مفرد بر جمع

(ذکر صيغه مفرد و اراده جمع؛ از اقسام مجاز لغوى)

مثال:

«اطلاق مفرد بر جمع» به معناى آوردن لفظ مفرد به جاى جمع و از اقسام مجاز لغوى است؛ مانند:

1.((إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِى خُسْرٍ) ؛ كه واقعا انسان دستخوش زيان است (العصر// 2) . در اين آيه کلمه «الانسان» مفرد است که به دليل ادامه آيه:)(إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا...) ، به معناى «اناسى» آمده است.

2.((إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا) ؛ )به راستى كه انسان سخت آزمند [و بى‌تاب] خلق شده است (معارج// 19) .

در اين آيه نيز همه انسان‌ها مراد است؛ به دليل استثنايى که در دو آيه پس از آن آمده است:((إِلَّا الْمُصَلِّينَ) .)