اطلاق عام بر خاص

اطلاق عام بر خاص

(ذکر لفظ عام و اراده خاص؛ از اقسام مجاز لغوى)

«اطلاق عام بر خاص» يعنى آوردن لفظ عام و اراده خاص. اين گونه اطلاق از اقسام مجاز لغوى است و به علاقه عموم نياز دارد؛ مانند:

1.((الَّذِينَ قَالَ لَهُمُ النَّاسُ)…) ؛ «کسانى که مردم به‌ ايشان گفتند… » (آل‌عمران// 173) . مقصود از مردم، نعيم بن مسعود اشجعى يک نفر است.

2.((... وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِى الْأَرْضِ...) ؛ و براى كسانى كه در زمين هستند آمرزش مى‌طلبند (شورى// 5) . در اين آيه، مقصود از «مَن» مؤمنين است؛ در حالى که)(لِمَن فِى الْأَرْضِ)(همه مردم را شامل مى‌شود؛ زيرا فرشتگان فقط براى مؤمنان استغفار مى‌کنند، نه همه مردم.)