اطلاق خاص بر عام

اطلاق خاص بر عام

(ذکر لفظ خاص و اراده عام؛ از اقسام مجاز لغوى)

يکى از اقسام مجاز لغوى «اطلاق خاص بر عام» است که برخى از علماى بيان، آن را از علاقات مجاز شمرده‌ و از آن به «خصوص» تعبير کرده‌اند؛ مانند:((فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ) ؛ )پس به سوى فرعون برويد و بگوييد ما پيامبر پروردگار جهانيانيم (شعراء// 16) .

منظور از (رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ)(«رسل» است. اين آيه بيانگر مأموريت حضرت موسى و هارون (ع) است، و لفظ «رسول» خاص است؛ ولى از آن اراده عام شده است.)