استفهام تذكيري

استفهام تذكيري

(پرسش به قصد يادآورى مطلبى براى مخاطب)

«استفهام تذکيرى» از اقسام استفهام مجازى است. در اين نوع استفهام، گوينده براى يادآورى مطلبى به شنونده، کلام خود را به صورت سؤال بيان مى‌کند؛ مانند:

1.((أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِى آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ) ؛ )اى فرزندان آدم مگر با شما عهد نكرده بودم كه شيطان را مپرستيد زيرا وى دشمن آشكار شماست (يس// 60) .

2. (... أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّى أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ...) ؛ آيا به شما نگفتم كه من نهفته آسمانها و زمين را مى‌دانم (بقره// 33) .

در آيه نخست، خداوند عهد انسان با خدا، و در آيه دوم، سخنى را که قبلاً به فرشتگان فرموده بود يادآور مى‌شود.