استفهام تبكيتي

استفهام تبكيتي

(پرسش به قصد نشان دادن بطلان يک مطلب)

تبکيت به معناى ابطال يک مطلب است. و در استفهام تبکيتى که از اقسام استفهام مجازى است، گوينده به منظور نشان‌دادن بطلان يک مطلب، آن را به صورت يک پرسش مطرح مى‌کند؛ مانند:((... أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِن دُونِ اللّهِ...) ؛ )آيا تو به مردم گفتى من و مادرم را همچون دو خدا به جاى خداوند بپرستيد (مائده// 116) که استفهام در اين آيه به قصد ابطال ادعاى مسيحيان است.

سکاکى و عده‌اى ديگر آيه فوق را به عنوان مصداق استفهام تبکيتى ذکر کرده‌اند اما زرکشى در اين امر تشکيک مى‌کند.