استفهام اكتفائي

استفهام اكتفائي

(پرسش به قصد لزوم بسنده کردن مخاطب به مضمون کلام)

«استفهام اکتفايى» از اقسام استفهام مجازى است. «اکتفا» به معناى بسنده‌کردن و قانع شدن است، و استفهام اکتفائى شايد به اين معنا باشد که آيا مخاطب نبايد نسبت به مطلب مورد سؤال قانع ‌شود و بسنده ‌کند؟ يعنى بايد براى او کافى باشد. زرکشى آيه مذکور را از موارد استفهام تقريرى شمرده است. سيوطى در اين باره اين آيه را مثال زده است:((... أَلَيْسَ فِى جَهَنَّمَ مَثْوًى لِّلْمُتَكَبِّرِينَ...) ؛ )آيا جاى سركشان در جهنم نيست (زمر// 60) .