استفهام استبعادي

استفهام استبعادي

(پرسشِ به انگيزه بعيد شمردن تحقق عمل)

«استبعاد» يعنى دورشمردن يا دوردانستن، و «استفهام استبعادى» از اقسام استفهام مجازى و به اين معنا است که گوينده، مطلبى را دور از انتظار مى‌داند يا از شنونده انتظار انجام آن را ندارد؛ از اين رو، براى بيان منظور خويش سخن را در قالب سؤال مى‌آورد؛ مانند:((أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ) ؛ )آنان را كجا [جاى] پند[گرفتن] باشد و حال آنكه به يقين براى آنان پيامبرى روشنگر آمده است (دخان// 13) . در اين آيه، ايمان آوردن و يادآورشدن کفار بعيد شمرده شده و به صورت سؤال آمده است.