استفهام استبطايي

استفهام استبطايي

(پرسشِ به انگيزه ابراز نارضايتى از تأخير در انجام کار)

«استبطا» يعنى ايجاد سستى و کاهلى و کندى در کسى، و «استفهام استبطايى» از اقسام استفهام مجازى و به اين معنا است که گوينده از درنگ در انجام کارى گله دارد؛ لذا سخن خود را در قالب سؤال و استفهام بيان مى‌کند؛ مانند:

1. (... مَتَى نَصْرُ اللّهِ...) ؛ پيروزى خدا كى خواهد بود (بقره// 214) .

2.((وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ) ؛ )و مى‌گويند اگر راست مى‌گوييد پس اين وعده [عذاب] كى خواهد بود (يس// 48) .

در آيه نخست، استفهام به سبب تأخير در وعده نصرت الهى، و در آيه دوم، سؤال از درنگ در وعده عذاب قيامت است.