ادات موصول

ادات موصول

(ادات به کار رفته در معناى موصولى)

به اداتى در قرآن که معناى موصولى در جمله دارد «ادات موصول» مي‌گويند؛ مانند:

1. ال:((التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ) ؛ )[آن مؤمنان] همان توبه‌كنندگان پرستندگان (توبه// 112) . «ال» اسم فاعل و مفعول معمولاً موصول است.

2. اَيّ:((ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيًّا) ؛ )آنگاه از هر دسته‌اى كسانى از آنان را كه بر [خداى] رحمان سركش‌تر بوده‌اند بيرون خواهيم كشيد (مريم// 69) .

3. ما:((مَا عِندَكُمْ يَنفَدُ وَمَا عِندَ اللّهِ بَاقٍ...) ؛ )آنچه پيش شماست تمام مى‌شود و آنچه پيش خداست پايدار است (نحل// 96) .

4. مَن:((وَلَهُ مَن فِى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ...) ؛ )و هر كه در آسمانها و زمين است براى اوست (انبياء// 19) .

5. ماذا: «ما» استفهام است و «ذا» موصول به معناى «الذى»؛ مانند:((... وَيَسْأَلُونَكَ مَاذَا يُنفِقُونَ...) ؛ )و از تو مى‌پرسند چه چيزى انفاق كنند (بقره// 219) .