ادات ملكيت

ادات ملكيت

(ادات بيانگر ملکيت)

اداتى که مبين معناى ملکيت باشد «ادات ملکيت» نام دارد. شاخص‌ترين ادوات ملکيت «ل» است. «ل» اگر حرف جر باشد، براى معانى مختلفى از جمله «ملکيت» به کار مى‌رود؛ مانند:((لَهُ مَا فِى السَّمَاوَاتِ وَمَا فِى الْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَى) ؛ )آنچه در آسمانها و آنچه در زمين و آنچه ميان آن دو و آنچه زير خاك است از آن اوست (طه// 6) .

«ل» گاهى براى تمليک نيز مى‌آيد؛ مانند:((وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا...) ؛ )و از رحمت‌خويش به آنان ارزانى داشتيم (مريم//50) .