ادات معيت

ادات مصاحبت

(ادات معيت)

(ادات بيانگر معناى همراهى)

«مصاحبت» يعنى همراهى. برخى از ادوات مصاحبت در قرآن عبارتند از:

1. على:((... وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ...) ؛ )و مال [خود] را با وجود دوست داشتنش بدهد (بقره// 177) . يعنى «مع حبّه».

2. مع:((... وَقَالَ اللّهُ إِنِّى مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاَةَ...) ؛ )من با شما هستم اگر نماز برپا داريد (مائده// 12) .

3. با:((فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ...) ؛ )پس با ستايش پروردگارت تسبيح گوى (حجر// 98) .

4. فى:((قَالَ ادْخُلُواْ فِى أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِكُم مِّن الْجِنِّ وَالإِنسِ فِى النَّارِ...) ؛ )مى‌فرمايد در ميان امتهايى از جن و انس كه پيش از شما بوده‌اند داخل آتش شويد (اعراف// 38) .