ادات عطف

ادات عطف

(ادات عطف‌کننده يک کلمه يا جمله به ماقبل)

«ادوات عطف» حروفى هستند که کلمه يا جمله را به ماقبل خود عطف مى‌کنند؛ مانند:

1. واو:((فَأَنجَيْنَاهُ وَأَصْحَابَ السَّفِينَةِ...) ؛ )و او را با كشتى‌نشينان برهانيديم (عنکبوت// 15) . در اين‌جا «اصحاب السفينه» با «واو» بر ضمير «ه» عطف شده است.

2. فاء:((... سَأَلُواْ مُوسَى أَكْبَرَ مِن ذَلِكَ فَقَالُواْ أَرِنَا اللّهِ جَهْرَةً...) ؛ )البته از موسى بزرگتر از اين را خواستند و گفتند خدا را آشكارا به ما بنماى (نساء// 153) .

3. ثم: حرف عطفى است که به معناى «ترتيب» نيز مى‌آيد؛ مانند:((خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا...) ؛ )شما را از نفسى واحد آفريد سپس جفتش را از آن قرار داد (زمر// 6) .