ادات تعديه

ادات تعديه

(ابزار متعدى‌کردن فعل لازم)

«تعديه» مصدر باب تفعيل و به معناى «متعدّى کردن» است؛ يعنى فعل لازم بي‌نياز از مفعول را به يک فعل متعدّىِ محتاج به مفعول تبديل مى‌کند.

«باء» ادات تعديه است که در قرآن نيز به کار رفته است؛ مانند:

1.((... ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ...) ؛ )خدا نورشان را برد (بقره// 17) .

2.((وَلَوْ شَاء اللّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ) ؛ )و اگر خدا مى‌خواست‌شنوايى و بينايى‌شان را برمى‌گرفت (بقره// 20) .

در اين دو آيه فعل لازم «ذهب» با «باء» متعدى شده است.