اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 670
ادات تضجّر و تكرّه
ادات تضجّر
(ادات تضجّر و تكرّه)
(ادات بيانگر کراهت از چيزى)
قرآنپژوهان و علماى ادب عربى کلمه «أُفّ» را از «ادوات تضجر» ميدانند و مىگويند کلمهاى است که در حال
تضجر و مکروه و ناپسند دانستن چيزى به کار مىرود؛ مانند:((فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ)…)((اسراء//
23) . )
درباره معنا و ساختار ادبى واژه «أُفّ» اختلاف است. ابوالبقاء در اين زمينه
دو قول نقل کرده است:
1. اسم فعل امر، به معناى «کُفَّ» (نگه دار) و «اترک» (ترک کن) است؛
2. اسم فعل ماضى است؛ يعنى ناپسند دانستم و منضجر شدم.
برخى گفتهاند اسم فعل و به معناى مضارع است. عزيزى در غريب گفته است که
معناى «أُفّ»، «بئساً لکم» (بدا به حالتان) است.
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد4;صفحه 248
[2]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد2;صفحه (184-185)
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 670