آيات خاص

آيات خاص

(آيات نازل شده درباره شخص يا مورد معين)

لفظ خاص لفظى است که براى دلالت بر واحد شخصى مانند محمد يا واحد نوعى مانند رجل و يا مانند لفظ بضع، اثنان و…، براى افرادى که از جهت عدد و کميت محصورند وضع شده باشد.

اين معنا در قرآن کريم با الفاظ متعددى - مانند آن‌چه گفته شد - آمده است که هيچ‌گاه چنين الفاظى افاده عموم نمى‌کنند. بنابراين، آيات خاص آياتى هستند که درباره شخص يا مورد معين و خاصى نازل شده باشد؛ مانند:

1. آيه 67 سوره مائده: (يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ...) که الرسول لفظ خاص، و منظور از آن پيغمبر گرامى اسلام (ص) است.

2. آيه 49 سوره زخرف:((وَقَالُوا يَا أَيُّهَا السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّكَ...) . )

3. آيه 20 سوره يس:((وَجَاء مِنْ أَقْصَى الْمَدِينَةِ رَجُلٌ يَسْعَى) . )

واژه‌هاى الساحر و رجل در دو آيه اخير، خاصند؛ زيرا بر فردى معين دلالت مى‌کنند.