ادات انتهاي غايت

ادات انتهاي غايت

(ادات بيانگر پايان مقصود)

«انتهاى غايت» يعنى پايان مقصود. برخى از اين ادوات در قرآن عبارتند از:

1. الي: که حرف جر است و معانى متفاوتى دارد که مشهورترين معناى آن انتهاى غايت است؛ اعم از غايت مکانى؛ مثل:((سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِّنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى...) ؛ )منزه است آن [خدايى] كه بنده‌اش را شبانگاهى از مسجد الحرام به سوى مسجد الاقصى... (اسراء// 1) .

و غايت زماني؛ مثل:((... ثُمَّ أَتِمُّواْ الصِّيَامَ إِلَى الَّليْلِ...) ؛ )سپس روزه را تا [فرا رسيدن] شب به اتمام رسانيد (بقره// 187) .

و چيزى غير از زمان و مکان؛ مانند: (... وَالْأَمْرُ إِلَيْكِ فَانظُرِى مَاذَا تَأْمُرِينَ) ؛ و[لى] اختيار كار با توست بنگر چه دستور مى‌دهى (نمل// 33) .

2. حتّى: مانند:((... وَلاَ يَزَالُونَ يُقَاتِلُونَكُمْ حَتَّىَ يَرُدُّوكُمْ عَن دِينِكُمْ...) ؛ )و آنان پيوسته با شما مى‌جنگند تا اگر بتوانند شما را از دينتان برگردانند (بقره// 217) .

در انتهاى غايت مستفاد از «الي» و «حتّي» تفاوت‌هايى وجود دارد که در منابع مربوط آمده است.