احسن‌الحديث ( قرآن )

احسن‌الحديث ( قرآن )

(يکى از اسامى قرآن کريم)

از جمله اسامى و صفات قرآن که در آيه 23 سوره زمر به آن تصريح شده، «احسن‌الحديث» است:((اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِيثِ كِتَابًا مُّتَشَابِهًا مَّثَانِيَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ)…) ؛ خدا زيباترين سخن را [به صورت] كتابى متشابه متضمن وعد و وعيد نازل كرده است آنان كه از پروردگارشان مى‌هراسند پوست بدنشان از آن به لرزه مى‌افتد.

«احسن» به معناى بهترين و «حديث» به معناى تازه و جديد، و نيز به معناى سخن و کلام است.

فخررازى مى‌گويد: احسن‌الحديث بودن قرآن يا از لحاظ «لفظ» است، يا «معنا». از جهت «لفظ» به دو دليل احسن‌الحديث خوانده شده است:

1. برخوردارى از فصاحت و بلاغت خاص و زيبايى بى‌نظير؛

2. نظم در اسلوب و ترکيب جملات.

و از حيث «معنا» به چندين دليل احسن‌الحديث است:

1. پاکى قرآن از تناقض‌گويى؛

2. در بر داشتن اخبار غيبى گذشته و پيش‌بينى از آينده؛

3. برخوردارى از علوم جديد و گوناگون.

طبرسى معتقد است قرآن، کلام خدا است، و کلام خدا را «حديث» مى‌گويند؛ همان گونه که کلام پيامبر (ص) را حديث مى‌نامند. و نيز قرآن کلام جديد است؛ زيرا نسبت به کتاب‌هاى آسمانى پيامبران ديگر، جديد است و به دليل نهايت فصاحت و اعجاز، ارائه ادله توحيد و عدل، بيان احکام شرع، موعظه و قصه‌هاى پيامبران و… به آن «احسن‌الحديث» مى‌گويند.