وقف مراقبه

وقف معانقه

(وقف مراقبه)

(وقف بر يکى از دو کلمه کنار هم مشروط به عدم وقف بر ديگري)

«معانقه» يعنى يکديگر را در کنار گرفتن، و «وقف معانقه» از اقسام وقف اختيارى و عبارت است از دو وقفى که پهلوى هم قرار مى‌گيرند و از نظر معنوى به هم مربوط باشند؛ چه در يک آيه باشند يا در دو آيه. در صورتى که روى کلمه اول وقف شود، کلمه دوم به وصل خوانده مى‌شود، و اگر روى کلمه دوم وقف شود، کلمه اول به وصل خوانده مى‌شود.

واضع اين وقف، ابوالفضل عبدالرحمان بن احمد عجلى رازى است که آن را از مراقبه در علم عروض اخذ کرده است؛ لذا به آن «وقف مراقبه» نيز مى‌گويند؛ مانند: وقف در((... لاَ رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ))(بقره// 2) .

در اين‌جا وقف بر «لا ريب» و «فيه» جايز دانسته شده است؛ به‌اين صورت که فقط بر يکى از آن دو مى‌توان وقف کرد.

علامت وقف معانقه، سه نقطه (به شکل سه رأس يک مثلث) است؛ به‌اين صورت که روى دو کلمه نزديک به هم قرار مى‌گيرد که در صورت وقف بر يکى از اين دو کلمه، بر ديگرى نمى‌توان وقف کرد.