اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4823
وقف قبيح
وقف قبيح
(وقف بر کلام داراى وابستگي لفظي و معنايى
به مابعد)
وقف قبيح از اقسام وقف اختيارى و عبارت
است از وقف در جايى که کلام از نظر معنا و لفظ به بعد از خودش وابسته است. از اين نوع
وقف، به «وقف متروک» و «وقف ممنوع» هم تعبير ميشود.
موارد قبيح بودنِ وقف- از جهت ضعف و شدّت- متفاوت است: در مواردي، وقف
بر يک موضع و ابتدا به مابعدِ آن سبب عدم فهم سخن ميشود؛ مثل وقف بر هر يک از موصوف
و مبدلٌ منه و معطوفٌ عليه و جارّ، و ابتدا به صفت و بدل و مجرور. اين مورد را «وقف
قبيح» ميگويند.
در مواردي ديگر، سبب توهّم معنايي باطل و غلط ميشود؛ مثل وقف بر: «لَقَدْ
كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ» و ابتدا به: «إِنَّ اللّهَ ثَالِثُ ثَلاَثَةٍ» در آيه:((لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّ اللّهَ
ثَالِثُ ثَلاَثَةٍ))(مائده//73) ، و مثل وقف
بر: «وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ» و ابتدا به: «إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ» در آيه:((وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّي إِلَهٌ مِّن دُونِهِ))(انبياء//29) . اين مورد را «وقف اقبح» ميگويند.
[1]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه (352-353)
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4823