اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4813
وقف جايز
وقف كافي
(وقف جايز)
(وقف بين دو جمله داراى رابطه معنايى،
و فاقد ارتباط لفظى)
«وقف کافى» از گونههاى وقف اختيارى است و در آن، هر يک از دو عبارت براى
خود، جمله مفيدى است و در لفظ به يکديگر نياز ندارند؛ يعنى بين دو جمله رابطه لفظى
نيست؛ ولى ارتباط معنوى هست. در اينجا، هم وقف جايز است و هم وصل؛ مثل: وقف بر کلمه
«ينفقون» در((... وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَوالَّذِينَ
يُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ...))(بقره//
3-4) . از آن جهت که وقف بر آن خوب و براى شنونده بهجا است و آغاز قرائت از واژه پس
از آن مانعى ندارد، اين وقف را «کافي»، «صالح»، «مفهوم» و «جايز» گويند.
زرکشى مىنويسد: آخر هر آيهاى که پس از آن کلمات ذيل قرار داشته باشند،
وقف کافى صورت مىگيرد: لام؛ کَي؛ اِلاّ (به معناى لکن) ؛ اِنّ (به کسر و تشديد) ؛
حروف استفهام؛ بَل؛ اَلا مخففه؛ سين و سوف در مقام تهديد؛ نعم؛ بئس؛ کيلا.
[1]سخاوي ، علي بن محمد ، 558-643ق.;جمال
القراء و كمال الاقراء;جلد2;صفحه 403
[2]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه (351-352)
[3]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 286
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4813