وقف اضطراري

وقف اضطراري

(وقف بر کلمه به دليل اضطرار مثل عطسه و قطع نَفَس)

«وقف اضطرارى» در مقابل «وقف اختيارى» از انواع وقف است. هرگاه کلام از جهت لفظ و معنا تمام نبوده، بلکه به کلمه بعدى مرتبط باشد و قارى نيز به خاطر اجبار و اضطرار (نظير قطع شدن نَفَس، کمى نَفَس، فراموشى يک آيه، عطسه و يا هر عذر ديگرى) قادر به ادامه قرائت نباشد، جايز است در هر کلمه‌اى وقف کند؛ گرچه معناى آيه تمام نشود؛ ولى لازم است دوباره از محلى آغاز کند و به تلاوت ادامه دهد که ابتدا به آن صحيح است.

از وقف اضطرارى به وقف کفران، ناقص، قبيح، متروک، ممنوع و… نيز نام برده‌اند، که البته اشاره به صورتى دارد که قارى به ماقبل (جايى که ابتدا به آن صحيح است) برنگردد؛ مانند:

1. وقف بر((الْحَمْدُ))و شروع از (للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ) ؛

2. وقف بر((ان الله لا يهدى))و ابتدا از (القوم الکافرين) .