وحي (قرآن)

وحي (قرآن)

(يکى از صفات قرآن)

از جمله اسامى و صفات قرآن «وحي» است. واژه «وحي» دو بار بر قرآن اطلاق شده است: 1.((إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى) ؛ )اين سخن بجز وحيى كه وحى مى‌شود نيست (نجم// 4) ؛

2.((قُلْ إِنَّمَا أُنذِرُكُم بِالْوَحْيِ...) ؛ )بگو من شما را فقط به وسيله وحى هشدار مى‌دهم (انبياء// 45) .

اطلاق وحى بر قرآن به لحاظ آن است که پيامبر (ص) معارف قرآن را از سوى خداوند به صورتى دريافت مي‌کرد که براى ديگران غيرمحسوس و پنهانى بود.