نزاهت

نزاهت

(پيراستن هجو و ذمّ از الفاظ فحش)

«نزاهت» از اسلوب بديعى قرآن و به معناى پاکيزگي، مبرّا بودن از امر بد و ناشايست، و در علم بديع، سخن هجوى است که از الفاظ زشت، پيراسته باشد؛ مانند: (وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُم مُّعْرِضُونَ) سپس مى‌فرمايد:((أَفِى قُلُوبِهِم مَّرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ يَخَافُونَ أَن يَحِيفَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَرَسُولُهُ بَلْ أُوْلَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ) ؛ )"و چون به سوى خدا و پيامبر او خوانده شوند تا ميان آنان داورى كند بناگاه دسته‌اى از آنها روى برمى‌تابند… آيا در دلهايشان بيمارى است‌يا شك دارند يا از آن مى‌ترسند كه خدا و فرستاده‌اش بر آنان ستم ورزند [نه] بلكه خودشان ستمكارند" (نور// 48 و 50).