اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4662
نذير (قرآن)
نذير (قرآن)
(يکى از اوصاف قرآن)
«نذير» يکى از اسامى و صفات قرآن است:((بَشِيرًا وَنَذِيرًا...) ؛ )بشارتگر و هشداردهنده
است (فصلت// 4) .
«نذير» به معناى آگاهى دادن از پيامدهاى ناگوار کارى و چيزى، به منظور
بازداشتن از انجام آن است.
قرآن چون خبرهاى ترسآور براى اهل کفر و عصيان دارد و در صدد بيان چيزى
است که براى انسان عاقبت بدى دارد، و مىخواهد بندگان را از ارتکاب آنها برحذر دارد
«نذير» دانسته شده است.
[1]سخاوي ، علي بن محمد ، 558-643ق.;جمال
القراء و كمال الاقراء;جلد1;صفحه 175
[2]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد1;صفحه 279
[3]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد1;صفحه 181
[4]مصباح ، محمد تقي ، 1313 -;قرآن شناسى;جلد1;صفحه
51
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4662