اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4661
ندا
ندا
(توجه دادنِ مخاطب به سخن)
«ندا» به معناى فراخواندن، بانگ زدن و صدازدن کسى است و در اصطلاح به توجهدادن
مخاطب به سخن و آگاهکردن او براى گوشدادن به چيزى که گوينده، آهنگ گفتن آن را دارد
ميگويند.
ندا از اقسام انشا است، و مشهورترين حروف ندا «يا» است.
ندا بيشتر اوقات با امر و نهى همراه است؛ مانند:((يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّكُمُ...))(بقره// 21) و(... يَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ)((زمر//
16) . )
گاهى همراه جمله خبريه مىآيد؛ مانند:((يَا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا
لَهُ...))(حج// 73) .
نکته: در تحذير و اختصاص، حرف ندا وجود ندارد؛ ولى در معنا ندا هست.
نيز ر.ک: ادات ندا.
[1]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد3;صفحه 281
[2]خرمشاهي ، بهاء الدين ، 1324 -;دانش نامه
قرآن وقرآن پژوهى;جلد2;صفحه 2221
[3]كمالي دزفولي ، علي ، 1292 -;قرآن ثقل
اكبر;صفحه 219
[4]زركشي ، محمد بن بهادر ، 745 - 794ق;البرهان
فى علوم القرآن(باحاشيه);جلد2;صفحه 323
اسم الکتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن المؤلف : دفتر تبلیغات اسلامی الجزء : 1 صفحة : 4661