مفسّران قرن يازدهم

مفسّران قرن يازدهم

(مفسّران شيعه و اهل‌سنّت در قرن يازدهم هجرى قمرى)

برخى از مفسّران قرن يازدهم عبارتند از:

1. سيد حسين فرزند سيد على عاملى کرکى قزويني، معروف به خاتم‌المجتهدين (م 1001ق) از بزرگان عصر صفويه و صاحب تفسير بر آيه 5 سوره مائده؛

2. سيّد شجاع (زنده تا سال 1003 ق) فرزند سيد علي، از متکلمان شيعه و صاحب تفسير الآيات البيّنات؛

3. امام متوکل عبدالله (م 1017 ق) از علماى زيديه و صاحب تفسير روضة‌الجنان فى اعجاز القرآن؛

4. قاضى نورالله شوشترى (م 1019ق) از بزرگان اماميه و صاحب کتب تفسيرى مختلف مثل: تفسير آيه تطهير، تفسير آيه غار، تفسير آيه‌اى در باره رؤيت خدا، و دو حاشيه بر تفسير بيضاوي؛

5. شيخ بهائى (م 1030ق) از اعاظم اماميه و نويسنده تفسير عروة الوثقي؛

6. ملاّصدرا، صدرالمتألهين شيرازى (م 1050ق) مجدِّد فلسفه و از مشاهير حکمت اسلامى صاحب تفسير القرآن الکريم؛

7. آخوند شمس‌الدين محمد لاهيجى گيلانى معروف به ملاّ شمسا (م 1074ق) صاحب تفسير أسرار الآيات؛

8. قطب‌الدين محمد فرزند شيخ على شريف فقيه لاهيجى اشکورى (م 1086ق) متکلم و فيلسوف امامى و صاحب تفسير قطب الدين لاهيجي؛

9. شيخ عبدالعلى فرزند جمعه عروسى حويزى شيرازى (م 1097 ق) از علماى اخباريه و صاحب تفسير نورالثقلين؛

10. شيخ ملک‌على تونى (زنده در سال 1098ق) عالم فاضل و فقيه شيعى و صاحب تفسير آيات الأحکام؛

11. احمد بن محمد بن عمر خفاجى (م 1069 ق) از علماى اهل‌سنّت، و صاحب تفسير عناية‌القاضى و کفاية الراضى على تفسير البيضاوي معروف به: «حاشية الشهاب» و «حاشية الخفاجي».

نيز ر.ک: تفاسير قرن يازدهم قمرى.