مفسّران اهل‌سنّت

مفسّران اهل‌سنّت

(مفسّران سنّى مذهب)

تعدادى از مشهورترين مفسّران اهل‌سنّت -صرف نظر از روش‌ها و گرايش‌هاى مختلف آن‌ها عبارتند از:

1. محمد بن جرير بن يزيد بن کثير بن غالب طبرى (م 310ق)، صاحب تفسيرجامع البيان فى تفسير القرآن از قديم‌ترين تفاسير اهل‌سنّت و حاوى روايات تفسيرى از مرفوعات به پيامبر (ص) و موقوفات بر صحابه و تابعان؛

2. ابوالقاسم محمود بن عمر بن محمد بن عمر خوارزمى معروف به جارالله زمخشرى (م 538 ق)، صاحب تفسير الکشّاف عن حقائق غوامض التنزيل و عيون الأقاويل فى وجوه التأويل که بيشتر به دقايق بلاغت قرآن توجه کرده است؛

3. ابوعبدالله محمد بن احمد بن ابى‌بکر بن فرح خزرجى اندلسى قرطبى (م 671 ق)، صاحب تفسير الجامع لأحکام القرآن که شايد جامع‌ترين تفسير از اهل‌سنّت باشد و نيز حاوى عمده مسائل تفسيرى به ويژه مسائل فقهى با بيانى منظّم، رسا، مستدل و معتدل است؛

4. اثيرالدين ابوعبدالله محمد بن يوسف بن على بن يوسف بن حيّان اندلسى غرناطي، صاحب تفسير البحرالمحيط (تفسير ابن حيّان) که حاوى مسائل نجومى به طور کامل است؛

5. شيخ محمد عبده (م 1323 ق)، صاحب صاحب تفسير المنار (تفسير القرآن الحکيم) که سبکى متفاوت با ديگر تفاسير دارد و کوشيده است تا وحدت موضوعى قرآن و حکمت احکام و تعاليم اسلام را بيان کند. اين تفسير با همکارى شاگردش رشيد رضا (م 1354 ق) به انجام رسيده است.