آيه عزّت

آيه عِزّ

(آيه عزّت)

(آيه 111 اِسراء، در باره عزّت خداوند و نفى فرزند، شريک و دوست براى او)

به آيه 111 سوره اسراء آيه عز يا آيه عزت مى‌گويند:((وَقُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَم يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِى الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُن لَّهُ وَلِيٌّ مِّنَ الذُّلَّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا) ؛ )و بگو ستايش خدايى را كه نه فرزندى گرفته و نه در جهاندارى شريكى دارد و نه خوار بوده كه [نياز به] دوستى داشته باشد و او را بسيار بزرگ شمار .

سيوطى در الدرالمنثور به نقل از احمد و طبرانى از معاذ بن انس روايت کرده است که گفت: رسول خدا (ص) فرمود: آيه((وَقُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا)…)()آيه عزت است. در اين آيه به سه مورد از صفات خدا اشاره شده است:

1. نفى فرزند: داشتن فرزند دليل بر نياز، جسمانى بودن و شبيه و نظيرداشتن است.

2. نفى شريک: وجود شريک دليل بر محدوديت قدرت و حکومت يا عجز و ناتوانى است.

3. نفى ولى و حامى در برابر مشکلات و شکست‌ها: نفى اين صفت نيز از خداوند بزرگ و بى‌نهايت بديهى است.

مرحوم طبرسى از برخى مفسّران نقل مى‌کند که اين آيه ناظر به نفى اعتقاد انحرافى سه گروه است:

1. مسيحيان و يهوديان که براى خدا فرزند قائل بودند؛

2. مشرکان عرب که براى او شريکى مى‌پنداشتند؛

3. ستاره‌پرستان و مجوسيان که براى خداوند ياور قائل بودند.