مرفوعه (قرآن)

مرفوعه (قرآن)

(يکى از اوصاف قرآن)

«مرفوعه» از اسامى و صفات قرآن است: (مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ) ؛ «والا قدر و پاکيزه» (عبس// 14) .

«مرفوعه» از «رفع» به معناى برداشتن، و از جمله موارد استعمال آن، در جاه و منزلت است.

اطلاق «مرفوعه» بر قرآن يا به خاطر قدر و منزلت آن نزد خداوند است يا به آن علت که خداوند دست ناپاکان و نااهلان را از آن دور داشته است و هرگز قادر به تحريف آن نيستند. بنابراين، چون خداوند به کلامش عزّت، بزرگى و برترى بخشيده، از آن به «مرفوعه» تعبير کرده است.

نيز ر.ک: صحف (قرآن) .