مدّ لين

مدّ لين

(مدّ حاصل از وقوع حرف ساکن بعد از حروف لين)

مدّ لين جايى است که پس از حروف لين حرف ساکنى قرار گيرد. در اين صورت، کشش حرف لين تا شش حرکت جايز است؛ مانند: يوم، بيت، سوء و خوف.

حروف لين عبارتند از واو و ياى ساکن ماقبل مفتوح.

سبب مدّ لين فقط سکون است و اين سکون هميشه عارضى است، مگر در يک مورد، و آن هجاى «ع» در حروف مقطعه سوره مريم و شورى است که سکون آن لازم است.