مدّ لازم مثقّل حرفي

مدّ لازم حرفي مثقّل

(مدّ لازم مثقّل حرفي)

(مدّ لازم در حروف مقطعه قرآن، ناشى از سکون مُظهَر)

«مدّ لازم» مدّى است که سبب مدّ از نوع سکون لازم و پس از حرف مدّ، داخل يک کلمه باشد.

اگر مدّ لازم در حروف مقطعه قرآن - که در آغاز برخى از سوره‌ها قرار دارند - باشد، به آن «مدّ لازم حرفى» گويند.

در مدّ لازم حرفي، اگر سبب مدّ، سکون مُظهَر (سکون ظاهر، در مقابل سکون مُدغَم) ، و به تعبير ديگر: حرف مشدَّد باشد، به آن «مدّ لازم حرفىِ مثقّل» مي‌گويند؛ مانند: «الم» (الف لام ميم) . و «طسم» (طا سين ميم) . اما اگر سبب مدّ، سکون مُدغَم باشد «مدّ لازم حرفىِ مخفّف» گفته مى‌شود؛ مثل: «ن» (نون) و «ق» (قاف) .