مدّ لازم حرفي مثقّل

مدّ لازم حرفي مثقّل

(مدّ لازم در حروف مقطعه قرآن، ناشى از سکون مُظهَر)

«مدّ لازم» مدّى است که سبب مدّ از نوع سکون لازم و پس از حرف مدّ، داخل يک کلمه باشد.

اگر مدّ لازم در حروف مقطعه قرآن - که در آغاز برخى از سوره‌ها قرار دارند - باشد، به آن «مدّ لازم حرفى» گويند.

در مدّ لازم حرفي، اگر سبب مدّ، سکون مُظهَر (سکون ظاهر، در مقابل سکون مُدغَم) ، و به تعبير ديگر: حرف مشدَّد باشد، به آن «مدّ لازم حرفىِ مثقّل» مي‌گويند؛ مانند: «الم» (الف لام ميم) . و «طسم» (طا سين ميم) . اما اگر سبب مدّ، سکون مُدغَم باشد «مدّ لازم حرفىِ مخفّف» گفته مى‌شود؛ مثل: «ن» (نون) و «ق» (قاف) .