مدّ اصل

مدّ اصل

(قرارگرفتن حرف مدّ و سبب آن در حروف اصلى بعضي افعال)

ابوبکر احمد بن حسين بن مهران بنا به نقل سيوطي در کتاب الإتقان مدّهاى قرآن را ده گونه مى‌داند که از آن جمله «مدّ اصل» در افعال ممدود است، مانند مدّ در افعال «شاء» و «جاء».

فرق «مدّ اصل» و «مدّ بُنيه» اين است که مدّ بُنيه براي تمييز اسماء ممدود از اسماء مقصور است، و مدّ اصل در حروف اصلي افعالي جاري است که براي معاني احداث شده‌اند.